Iwona Czy wiecie, że jutro, czyli w niedzielę 24 listopada przypada święto króla wszechświata? Tylko, kto nim jest? I jak to święto obchodzić, kto je wymyślił? Już śpieszę z odpowiedziami.
Królem Wszechświata został nazwany nikt inny jak Jezus Chrystus. Tak postanowił papież Pius XI w 1925 roku encykliką „Quas primas”. Decyzja ta była odpowiedzią na zmieniające się warunki społeczne, polityczne i religijne w ówczesnym świecie.
Za przyczyny ustanowienia takiego święta uważa się na przykład reakcję na laicyzację i sekularyzację: W okresie międzywojennym nasilały się procesy laicyzacyjne, podważające autorytet Kościoła i tradycyjnych wartości chrześcijańskich.
Władze świeckie w wielu krajach dążyły do zmarginalizowania roli religii w życiu publicznym, np. przez antyklerykalne ustawodawstwo czy ideologie takie jak komunizm i faszyzm.
Papież chciał przypomnieć, że Chrystus jest najwyższym władcą nad całym stworzeniem, a Jego panowanie obejmuje zarówno sferę duchową, jak i ziemską.
W kontekście powojennych zawirowań moralnych i społecznych (po I wojnie światowej) Pius XI widział w uznaniu Chrystusa za Króla drogę do odbudowy porządku opartego na prawdzie, miłości i sprawiedliwości.
Treść encykliki Quas primas:
W dokumencie Pius XI podkreśla, że panowanie Chrystusa opiera się na:
- Jego boskiej naturze,
- odkupieniu ludzkości przez Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie,
- uniwersalnym zasięgu Jego władzy.
Papież zaznaczył, że uznanie królowania Chrystusa ma prowadzić do pokoju na świecie i przemiany ludzkich serc.
Kiedy obchodzone jest to święto?
Początkowo święto obchodzono w ostatnią niedzielę października (przed uroczystością Wszystkich Świętych). Po Soborze Watykańskim II, na mocy reformy kalendarza liturgicznego w 1969 roku, święto przeniesiono na ostatnią niedzielę roku liturgicznego (przed Adwentem). Ten dzień podkreśla eschatologiczny wymiar królowania Chrystusa, czyli Jego panowanie na końcu czasów.
W tym roku ten dzień przypada 24 listopada.
Święto Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata jest wezwaniem dla wiernych do uznania Chrystusa za Pana swojego życia i do działania na rzecz budowy Jego królestwa na ziemi, opartego na miłości, sprawiedliwości i pokoju.
Podobno uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata jest obchodzona zarówno w liturgii Kościoła, jak i w życiu wiernych poprzez różne formy modlitwy, refleksji i działania. Oto główne sposoby jej świętowania:
- Liturgia Kościoła
Msza Święta:
Centralnym punktem obchodów jest Eucharystia, podczas której szczególną uwagę zwraca się na królewski charakter Chrystusa.
Czytania mszalne i modlitwy nawiązują do królowania Chrystusa nad światem i Jego ostatecznego triumfu nad grzechem i śmiercią.
Pierwsze czytanie: Zazwyczaj przedstawia wizje mesjańskiego króla (np. z Księgi Daniela).
Psalm responsoryjny: Uwielbia Boga jako Króla.
Ewangelia: Często fragment o Chrystusie jako Sędzi na końcu czasów (np. Mt 25, 31-46) lub rozmowa Jezusa z Piłatem, w której Jezus wyjaśnia, że Jego królestwo „nie jest z tego świata” (J 18, 33-37).
Homilia kapłana podkreśla duchowe znaczenie królowania Chrystusa i wezwanie do uznania Go za Pana swojego życia.
Uroczysty charakter liturgii:
Często używa się białych szat liturgicznych, które symbolizują chwałę i królewskość.
W niektórych parafiach mogą być organizowane specjalne procesje lub adoracje Najświętszego Sakramentu.
- Akt Poświęcenia Rodzaju Ludzkiego Chrystusowi Królowi
W trakcie uroczystości odmawia się tradycyjny „Akt Poświęcenia Rodzaju Ludzkiego Chrystusowi Królowi”, który został wprowadzony przez Piusa XI. Modlitwa ta wyraża uznanie Jezusa za Pana i Króla całego stworzenia oraz prośbę o Jego panowanie w sercach wiernych i w świecie.
- Akty osobistego zawierzenia
Wierni są zachęcani do osobistego aktu zawierzenia życia Chrystusowi, jako wyrazu uznania Go za Pana i Króla swoich serc, rodzin i wspólnot.
- Działania w duchu królowania Chrystusa
Uroczystość przypomina o obowiązku wiernych, by budować „królestwo Boże” na ziemi przez:
Dążenie do sprawiedliwości, miłosierdzia i pokoju.
Działania na rzecz ubogich, chorych i wykluczonych.
Zaangażowanie w życie parafialne i społeczne zgodnie z zasadami Ewangelii.
Chcę się skupić na dwóch ostatnich punktach.
Czy jest nam – chrześcijanom potrzebne jakiekolwiek świętowanie zewnętrzne?
Decyzja ludzi o uczestnictwie w religijnych obrzędach jest wynikiem różnych potrzeb duchowych, społecznych i kulturowych. Religijne rytuały odgrywają istotną rolę w życiu człowieka, dostarczając mu znaczenia, wspólnoty i kontaktu z transcendencją.
Obrzędy religijne pozwalają ludziom na kontakt z tym, co wykracza poza codzienność – z Bogiem, Absolutem, siłami wyższymi. Dają poczucie istnienia czegoś większego, co nadaje sens życiu.
Dużo by mówić o udziale w różnego rodzaju obrządkach, nadawaniu im ważności i umiejscawianiu w nich siebie samego. Być może i jutrzejsze święto ma dla wielu istotne znaczenie, być może będzie powodem zwrócenia uwagi na osobę Jezusa Chrystusa po raz pierwszy w życiu – jeśli choć jedną osobę zachęci do dalszych poszukiwań prawdy o Zbawicielu, to święto ma sens.
Jak sądzicie? Macie ochotę skomentować, zróbcie to Tutaj
Czy Jezus Chrystus jest królem?
Według nauczania chrześcijańskiego, Jezus Chrystus jest uznawany za Króla Wszechświata zarówno w sensie duchowym, jak i teologicznym. Ta idea wynika z przekonania, że Chrystus jako Syn Boży posiada absolutną władzę nad całym stworzeniem. Przyjrzyjmy się temu bliżej:
Jezus jako Król w Piśmie Świętym
Proroctwa mesjańskie:
Stary Testament zawiera liczne proroctwa wskazujące na nadejście Mesjasza jako króla. Przykładem jest Księga Daniela (7, 14), gdzie mowa o Synu Człowieczym, któremu „powierzono panowanie, chwałę i królestwo, aby służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki”.
Jezus w Ewangeliach:
Jezus wielokrotnie mówił o „królestwie Bożym” jako centralnym elemencie swojej misji. Chociaż nie głosił ziemskiego królestwa, wskazywał na duchowy wymiar swojej władzy.
Podczas rozmowy z Piłatem (J 18, 36-37) Jezus wyjaśnił: „Moje królestwo nie jest z tego świata”. W ten sposób podkreślił, że Jego królowanie jest uniwersalne, duchowe i wieczne.
Apokalipsa św. Jana:
W Księdze Objawienia Jezus jest przedstawiany jako „Król królów i Pan panów” (Ap 19, 16), co wskazuje na Jego absolutne panowanie nad światem i całą historią.
Jezus jako Król Wszechświata w teologii chrześcijańskiej
Władza nad stworzeniem:
Chrystus jako Syn Boży był obecny przy stworzeniu świata (J 1, 1-3) i ma władzę nad całym wszechświatem jako jego współtwórca.
Po swoim zmartwychwstaniu Jezus objawił się jako Pan życia i śmierci, co potwierdza Jego władzę absolutną.
Królestwo Boże:
Chrześcijaństwo postrzega królowanie Chrystusa jako duchowe królestwo miłości, sprawiedliwości i pokoju, które zaczyna się już na ziemi, ale osiągnie pełnię dopiero w wieczności.
W Credo (Wyznaniu wiary) Kościół głosi, że Jezus „siedzi po prawicy Ojca” i „przyjdzie w chwale, aby sądzić żywych i umarłych”. Jego królowanie jest wieczne i nieprzemijające.
Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata:
Święto to podkreśla duchowy wymiar królowania Jezusa, jako wyrazu Jego panowania nad ludzkimi sercami i całym stworzeniem. Wskazuje, że Chrystus ma być uznawany za Króla nie tylko w przyszłości, ale także w obecnym życiu wierzących.
- Chrystus Król a ludzka wolność
Chrystus jako Król Wszechświata nie narzuca swojej władzy siłą, lecz proponuje panowanie oparte na miłości i wolności. Każdy człowiek jest zaproszony do uznania Go za Króla swojego życia, ale decyzja ta pozostaje dobrowolna.
- Eschatologiczne królowanie Chrystusa
W chrześcijaństwie królowanie Jezusa osiągnie pełnię w końcu czasów, gdy nastąpi Jego powtórne przyjście. Wtedy, jak mówi Pismo Święte, „wszelkie kolano się zegnie” (Flp 2, 10), a Chrystus zostanie uznany za Pana całego stworzenia.
Tego nam życzę! Aby w wyniku przyjęcia Jezusa Chrystusa na Zbawiciela, Pana i Nauczyciela, zgięło się wszelkie kolano, ale potem wstało i zaczęło podążać za Jezusem!
